Ում համար ապահով, ում համար մահ
«Ապահով Հայաստան», հարկավոր է նախագահի հետ հստակեցնել, թե ինչպես է նա հասկանում ապահով բառը, կամ ինչպես է նա պատկերացնում ապահով Հայաստանը, որովհետև ես խիստ կասկածում եմ, որ հասարակ ժողովրդի և նախագահի պատկերացումներն այս հարցում համընկնում են իրար, այլև ընդհակառակը, դրանք բավական տարբեր են միմյանցից: Հանրությունը միշտ էլ ուզում է լսել այն, ինչ հաճելի է իր ականջներին՝ թեկուզ սուտը, միայն թե չանհանգստացնեն իրեն, ժողովուրդը ջայլամի նման գլուխը մտցրել է ավազի մեջ, կարծելով, թե այն ինչ կատարվում է իր շրջապատում, իրեն չի վերաբերվում: Շատերն են ասում, թե Փետերվարի 29-ին, մենք կարթնանանք ուրիշ Հայաստանում, զարթնեք, մենք վաղուց է, որ արթնացել ենք ուրիշ Հայաստանում: Միայն այն փաստը, որ 2013 թվականը սկսվեց թանկացումներով և արտագաղթի նոր ընթացքով՝ փաստ է, սակայն մինչև երբ են այս ակնհայտ փաստերը անտեսվելու՝ ես պատկերացում չունեմ: Հայաստանը լքում են բոլոր նրանք, ովքեր չունեն ապահովության զգացողություն, նրանց կյանքում վաղուց բացակայում է կայունության զգացողությունը և հիմա վստահեցնել, թե երկիրը քայլում է դեպի ապահովություն՝ բացահայտ կեղծիք է: Հարցնում եմ ձեզ, պարոնայք իշխանավորներ՝ պարոն նախագահի թեկնածու և գործող նախագահ, ո՞րն է ըստ ձեզ ապահովությունը, այն, որ երկիրն արդեն 23 տարի գտնվում է պատերազմական սպառնալիքի իրողության և պատրաստության մեջ, մի՞գուցե այն, որ մարդիկ գրեթե ամեն Աստծո պարգևած օր՝ փոխում են իրենց մասնագիտությունը, կամ մի՞գուցե այն, որ աշխատուժը փախնում է Հայաստանից, էլ չգիտեմ թե որ խնդիրը ներկայացնեմ, թեև վստահ եմ, որ ամեն ինչին էլ քաջատեղյակ եք: Թումանյանի «Տերն ու ծառան» ենք դառել, ե՞րբ է կկուն կանչելու, որ աշխատավորի վարձքը հատուցեք: Չե՞ք հիշում, թե հեքիաթն ինչ ավարտ ունեցավ, գոնե այս հեքիաթից դաս քաղեք: Քանի դեռ Հայաստանում, մենք խոսում ենք արտագաղթի, գնաճի, տնտեսության անկման, աղքատության, գործազրկության, հարկային սպանիչ քաղաքականության, պատերազմական գործողությունների վերսկսման և մի շարք այլևայլ խնդիրների առկայության և դրանք լուծելու անկարողության մասին, Հայաստանը անապահով կլինի բոլոր ոլորտներում և բոլորի համար: |