Ժողովրդի « հալալ բալեն »
 Շատ եմ սիրում հասարակական տրանսպորտն ու նամանավանդ շատախոս ուղևորներին, ովքեր թթվում են ականջիտ ու նախքան քո տեղ հասնելը՝ ուղեղդ լվանում, սա էլ մի առանձնակի թարմություն է բերում՝ միապաղաղ կյանքով ապրող քաղաքում: Սիրում եմ լսել ուղևորների շատախոսությունը, որովհետև մի կողմից ավելի լավ է լսել, թե ինչ է ասում- խոսում ժողովուրդը, քան թե վարորդի անճաշակ ռաբիզ երաժտության տակ, նյարդայնանալ կամ էլ հարմար դիրք ընդունել ննջելու համար, սակայն, մյուս կողմից ականատես-մասնակիցն ես դառնում, թե ինչպես են նման խոսակցություն- բամբասանքները ձևավորում հասարակական կարծիք ու պատկերացրեք, որ նման դեպքերում, նույնիսկ Ադիբեկյանի անցկացրած սոցհարցումները կարելի է համարել դեզինֆորմացիա: Հասարակական կազմակերպություններն ու սոցիոլոգները մեծ գումարներ են ծախսում նման հարցումներ կատարելու համար, մինչդեռ բավական է օգտվել հասարակական տրանսպորտից, կամ էլ օրվա մեջ գոնե մի կես ժամ զրուցել բակում հավաքված հարևանների հետ: Երբ նայում եմ, թե ինչպես են նախագահի թեկնածուներից յուրաքանչյուրը վերլուծություններ կատարում ու մյուս թեկնածուներին ձայների տոկոսային բաժիններ հատկացնում, ակամա հարց է ծագում մոտս, դա հատուկ պատվե՞ր է, ի՞նչու էք նման էժանագին քայլերի գնալով, ինչ որ մեկի համար ձևավորում հասարակական կարծիք, այդ դեպքում ի՞նչու եք ինքներդ ձեզ նսեմացնում, երբ համոզված պնդում եք, թե ձայների զգալի տոկոսային առավելությամբ կհաղթի ՀՀԿ-ական թեկնածուն: Ուզում եմ նաև հարցնել, դուք չե՞ք լսում, թե ժողովուրդն ինչ է խոսում, չե՞ք հարցնում, թե նա ում է արդեն ընտրել, իսկ դուք փորձում եք հաստատել ընտրությունների ելքը, որը միանշանակ լինելու է ընտրակեղծիքների միջոցով: |
