ԿՄՆԱՄ ՔԵԶ ՀԵՏ
Աշնան պարզ քամին զարկեց քո դռան,
Ու եղյամն իջավ քո տանիքներին,
Ծիծեռնակները թողին ու թռան,
Բարի ճանապարհ ծիծեռնակներին:
Բարի ճանապարհ ծիծեռնակներին:
Էլ ինչ կարող եմ ես մաղթել նրանց,
Հաշտություն իրենց ընտանիքներին,
Ու եկող գարնան բարի վերադարձ:
Այնպես վաղ էին նրանք արթնանում,
Ծլվլում էին խանդավառ այնպես,
Եվ այնպես էին քեզ փառաբանում,
Որ հաճախ նրանց խանդում էի ես:
Գովքն էին անում քո լուսաբացի
Եվ այնպես էին քեզ սիրաշահում,
Որ թվում էր, թե նրանցից բացի
Ուրիշ երգիչներ չունես աշխարհում:
Նրանք սեր էին քեզ խոստովանում,
Հավատարմության երդումներ տալիս,
Քո գլխի վերև ուրախ սավառնում,
Անփույթ երամով գիրկդ էին գալիս:
Ախ, այնպես էին քո տեսքով տարվում,
Որ թվում էր, թե, սատանան տանի,
Ամենադաժան ցուրտն էլ աշխարհում
Չի կարող նրանց քեզնից բաժանի:
Բայց հենց որ իջավ եղյամը սարին,
Եվ աշնան քամին զարկեց քո դռան,
Ծիծեռնակները խոսքը մեկ արին,
Քո տանիքները թողին ու թռան:
Թողին ու թռան... իսկ ես, որ կյանքում
Քեզ ոչ մի անգամ չեմ փառաբանել,
Չեմ տվել ես քո անունն իմ երգում
Եվ սերս անգամ չեմ խոստովանել:
Կմնամ քեզ հետ, քեզ հետ կանրջեմ,
Կշնչեմ ես քո աշնան գոլորշին,
Գարնան զեփյուռի նման կշնչեմ
Սառնամանիքիդ կապուտակ փոշին:
Կմնամ քեզ հետ... Կրակ կդառնամ,
Թե մեկն աշխարհում ձեռք տա քո մազին:
Երբ որ քո սիրուն ես արժանանամ,
Այնժամ կխոսեմ իմ սիրո մասին:
Այնժամ կպատմեմ ես իմ սերն անհուն,
Երբ իմ երգն ու ձիրքն իրավունք տան ինձ,
Որ անգամ առանց անունդ տալու,
Մարդկանց հետ խոսեմ ես քո անունից:
Մենք իրար այնպես լավ ենք հասկանում,
Եվ գիտենք, որ մինչ պահն իմ վախճանի,
Ինչ եղանակ էլ լինի աշխարհում,
Քեզ, իմ Երևան, չեմ դավաճանի:
Թող եղյամ փռվի քո տանիքներին,
Եվ ձմեռն իջնի Արագածից ցած...
Բարի ճանապարհ ծիծեռնակներին
Ու եկող գարնան բարի վերադարձ:
