Արտագաղթ
 Հայաստանից հեռանալն ու արտերկրում աշխատանք փնտրելը մեր երկրում այսօր դարձել է գործազրկության խնդրի լուծման լավագույն տարբերակը: Դեռեւս վաղ միջնադարից ժողովրդի մեջ արմատավորված այս երեւույթը մեր օրերում գնալով ավելի է ընդլայնում թե՛ իր ծավալները, թե՛ աշխարհագրությունը: Այլ կերպ ասած` արտագաղթն այսօր դարձել է ազգային անվտանգության խնդիր: Արտագաղթն իր հետ բերում է մի շարք խնդիրներ: Առաջին հերթին դա բնակչության թվի նվազումն է, ինչն էլ բացասաբար է անդրադառնում նախ երկրիտնտեսության, ապա նաեւ բնակչության թվակազմիվրա: Որպես կանոն` երկրից հիմնականում հեռանում են բարձրագույն կրթությամբ երիտասարդները: Հայաստանում աշխատանք չունենալու հեռանկարը երիտասարդների մեծ մասին դրդում է գայթակղվել արտերկրի գրավիչ պայմաններով, բայց արդյունքում ու լավագույն դեպքում նրանք վերածվում են էժան աշխատուժի: Այս դեպքում ձեռնարկու՞մ է արդյոք պետությունը ինչ-որ քայլերմտավոր երիտասարդ ներուժը երկրում պահելու եւ իր իսկ երկրի շահերին ծառայեցնելու համար: Աշխատատեղերի ու աշխատաշուկայի բացակայության պայմաններում արտագաղթը նպաստում է տեղական արտադրանքի ինքնարժեքի ումրցունակության նվազմանը, ինչի արդյունքում երկրի տնտեսությունը դառնում է անմրցունակ: Երկրի արտահանման ծավալներն անկում են ապրում, եւ գործարարների համար ավելի ձեռնտու տարբերակ է դառնում ներդրումներ կատարել արտերկրում: Այսինքն` երկրի ծանր տնտեսական վիճակը ազդակ է դառնում առաջին հերթին բնակչության գործարար մասի արտագաղթի: Արտագաղթի աղետալի դրսեւորումերից մեկն էլ այն է, որ այսօր աշխատանք գտնելու հույսով արտերկիր են մեկնում կանայք: Դարեր շարունակ հայ ընտանիքում սրբացված ու մեծարված կինը դառնում է արտագնա աշխատող: Մինչդեռարտագաղթողների այս խումբը շատ ավելի խոցելի է ու ավելի հաճախ է խաբվում գործատուից, քան տղամարդիկ: Վերոնշյալ երեւույթները հանգեցնում են բնակչության թվակազմի փոփոխության. նվազում է երիտասարդների քանակը, իսկ բնակչության հիմնական թվակազմը սահմանափակվում է թոշակառուներով ու հաշմանդամներով: Եթե չլիներ արտագաղթը, Հայաստանի բնակչությունը, 01.01.2011 տվյալներով պետք է լիներ 4221.3 հազ մարդ, մինչդեռ բնակչության հնարավոր առավելագույն թիվն այսօր 2964 հազ մարդ է: |
