Ժամանակին, ըսենց կոչված ՝՝ֆուտբոլային դիվանագիտության ոսկե օրերին՝՝, Թուրքիայի ֆուտբոլի հավաքականի մարզիչից ինտեռվյու էին վերցնում հայ կոչվող լրագրողները, ովքեր ՄԻԱԿՈՂՄԱՆԻ նախապայմաններով գնացին ինտեռվյուի՝ անգամ ոմն թուրք մարզչի առաջ... Ու մարզիչը պայման էր դրել. ոչ մի բջջային հեռախոսազանգ չհնչի ասուլիսի ժամանակ: Պայմանը խախտվեց, մարզիչն էլ ուղղակի իրա ժեստով ու վարքով թքեց հայ կոչեցյալ լրագրողների դեմքին ու լքեց ասուլիսի դահլիճը: Մեծ պետության ներկայացուցիչը մենակ կարա իրան նման կերպ պահի, այլ ոչ թե... ձեր նման անթասիբները: Չնայած, լրագրողը էսօր նրա համարա, որ համ տփեն, համ՝ քրֆեն, համ էլ՝ թքեն դեմքին: Վարժացրել են:
Վատը էնա, որ իրանք՝ լրագրողները, իրանցից որևէ բան չներկայացնելով, մասնակից են դառնում նախիր կառավարելու պրոցեսին: Այ է՛սա ցավալին: Բարեբախտաբար երջանկություն ունեցանք տեսնելու, թե իրանց՝ լրագրողների տեղը ոնց էր ցույց տալիս ԱԱԾ նախկին պետ Գորիկը: Ըստեղ՝ հազար օղորմի իրան:
Հետաքրքրականա, որ հայ ազգի թասիբը պահող ՝՝տղերքը՝՝ էս մասին չծպտացին...
Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Շվեդիա, Էնշոփինգ
07.03.2018
