Հոդվածներ

     Լիբերալ - ֆեմինիստների այլասերվածության մակարդակը էսօր արդեն համարյա հասելա նրան, որ ՏՂԱՄԱՐԴ ու ԿԻՆ կոչվելու միակ չափանիշը սահմանափակվի բացառապես մեկմեկու հետ սեռական հարաբերություններ ունենալու ձգտմամբ:
     Նորմալ տղամարդու համար սովորական սեռական հարաբերություն ունենալը շատ քիչա: Տղամարդը իրան որպես տղամարդա զգում կնգա հանդեպ էն ժամանակ, երբ գոնե որոշակի իշխանություն ունի նրա հանդեպ: Նորմալ կնոջ համար տղամարդու նման ձգտումը պետքա բնական ու սովորական բան ըլնի:
     Ամերիկյան համալսարանում վարչակազմի տնօրեն աշխատող ոմն մի ՝՝տիկին՝՝ Անահիտ Օրդյանը, ով իրան դրել էր կամ փորձում էր դնել տղամարդու տեղը, էսքանը հասու չի: Տարօրինակ չի ինձ նրա այլասերված վարքը: Հաղթած ֆեմինիզմի երկրի՝ ԱՄՊ կրթական սիստեմով բուծվածներից ընդամենը մեկնա, ումը պաշտոն տալը ամենասխալ ու վնասակար բաննա, որ կարելիյա անել հասարակության ու մարդկության հանդեպ: Որպես ֆեմինիստ, այսինքն որպես տղամարդատյաց տեսակ, ինքը սովոր էր տեսնել տղամարդուն կնոջ հանդեպ միշտ մեղավոր վիճակում: Ինձնից էլ հլը պահանջում էր իմ գործի բերումով, որից ինքը համարյա ոչինչ չէր հասկանում, չհակաճառել ու չարդարանալ:
     Ֆեմինիզմը շրջանառողները հասել են իրանց նպատակին: Իսկ նպատակը էնա, որ տղամարդը զզվի ու ի վերջո՝ փախնի կնգանից:
     Կնոջ ֆինանսական անկախությունը, բիզնեսում իրան դրսևորելը, իրավունքների ու արտոնությունների գերակշռությունը տղամարդու իրավունքների ու արտոնությունների համեմատ ու մնացած հազար տեսակ միջոցառումները, ուղղվածա կնոջը՝ տղամարդու դեմ հանելուն: Նպատակը էնա, որ կնոջ ու տղամարդու բնական վիճակը խեղաթյուրվի դեֆեկտիվ դաստիրակությամբ, իսկ օրենսդրությունը մենակ ծառայի էդ իրավիճակի ստեղծման համար:
     Տղամարդու համար կորածա նման կինը, իսկ կնոջ համար՝ տղամարդը։
     Պետության համար միևնույնա, թե ով առաջ կտանի ֆինանսա - տնտեսական հարաբերություններում քշվող սելը։ Համակարգը էդ հարցում պատրաստա խլելու ամուսնուց իրա կնոջը՝ ու բոլորին սիստեմատիկորեն հիմարացնել համապատասխան, ըսենց կոչված՝ ֆեմինիզմ, լիբերալիզմ, «մարդու իրավունքներ» ու հազար ու մի տեսակ ծամածռված գաղափարախոսություններով։ Նշվածի դեմ թաքուն ու բացահայտ բողոքը կարանք հանգիստ տենանք արևմտյան արտադրության շատ ու շատ ֆիլմերում, օրինակ՝ Դեննի Դե Վիտոյի 1989 թվականի «ՌՈՍ ԸՆՏԱՆԻՔԻ ՊԱՏԵՐԱԶՄԸ» ֆիլմում: Դիտելու համար՝ էս հղումով http://gidonline.club/2014/06/vojna-suprugov-rouz/:
     Ֆիլմում ցույցա տրվում, որ տղամարդուն ու կնոջը իրանց ֆունկցիայից դուրս դնող օրենքները հանգեցնում են սոցիալական մեծ կոնֆլիկտի, որդեղ իրա ֆինանսական անկախությունը ՝՝վայելող՝՝ կնոջ մոտ ստեղծումա Էն հոգեբանական տպավորությունը, թե իրան տղամարդ այլևս պետք չի։ Բայց տղամարդու ֆունկցիաները իրա վրա վեկալած կինը չի՛ կարա երջանիկ իրան զգա ոչ մի դեպքում։ Ցանկացած նորմալ հոգեբանությամբ կին, ում հոգին չի ավիրվել ֆեմինիզմով, իրա բնույթով մազոխիստիկա ու սիրումա իշխվել տղամարդու կողմից։ Ազատության, ֆեմինիզմի կեղծ իձեան ընդունող կնոջը մնումա մենակ ատել տղամարդուն ու պատերազմել հետը՝ առանց կոմպրոմիսի, մինչև «հաղթական» ավարտ՝ ամեն ոլորտում կապկելով տղամարդուն։
     Վերջաբանը օրինաչափորեն տխուրա՝ ատելություն ու բաժանություն:
     Նիցշեին, որին չեն ընդունի երբեք ֆեմինիստները ու հաբռգած կնանիք, լավա եզրափակում. ԿՆԳԱ ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ՏՂԱՄԱՐԴՈՒ ԿԱՄՔՆԱ:
    
    
    
     Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
    
    
    
     Շվեդիա, ք.Էնշոփինգ
    
    
     12.01.2017