ԷՍ Ի՞ՆՉ ԱՃՊԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ԷՐ․ Ո՞Վ ԿԲԱՑԱՏՐԻ․․․
 Ապրիլյան 4 օրյա պատերազմից մինչև այսօր ՏՎ-ներով անընդհատ բարձրաձայնվում է, որ մենք չենք խախտում զինադադարի պայմանավորվածությունը, ու միայն պաշտպանվում ենք, իսկ Ադրբեջանական կողմը գրեթե ամեն օր տարբեր տրամաչափի զինատեսակներով ամբողջ սահմանի երկայնքով հրետակոծում է մեր դիրքերն ու տարածքներն, անգամ Հայաստանի սահմանները․ արդյունքում նորից զոհեր ու վիրավորներ․․․ Հայկական կողմի այս զսպվածությունը մի բացատրություն ունի․ փողի պակասը, զենքի խնայողությունը․ ուղղակի գժվելու բան է․ երբ 200 միլիոն վարկ ենք վերցնում, որ զենք գնենք, իսկ էկոնոմիկայի դաշնակցական նախարար Արծվիկ Մինասյանը օլիգարխ Յուրի Բաղդասարովի լափած 500 միլիոն պարտքն է փակվում պետբյուջեից, , , բա Հայաստան պետությունը, նման նախարարով էլ որտե՞ղից մի բանի հասնի, երբ վարչապետը բարձրաձայնում է գոտիները ձգելու մասին, իսկ էկոնոմիկայի նախարարը օլիգարխ Բաղդասարովի 500 միլիոն պարտքն է ջրում, առանց հետաքննելու, թե այդ պարտքն ինչու՞ է գոյացել, կամ ինչու՞ է գործարարը վնասով աշխատել, , , եթե գործարանի օգտակար գործողության գործակիցն այդքան ցածր է եղել ու վնասով է աշխատել, Էկոնոմիայի նախարար Արծվիկ Մինասյանը ավելի վաղ պետք է կասեցներ Բաղդասարովի գործունեությունը, ոչ թե պարտքը հասցներ 500 միլիոնի դրամի․․․ ինչքան էլ Արծվիկ Մինասյանը արդարացնող արգումենտներ էր փնտրում ազգային ժողովի ամբիոնից, որպեսզի օրինագիծն անցկացներ, բայց ես այդքան էլ միամիտ չեմ, որ այսքան մեծ գումարի տրամադրումը Բաղդասարովին և Արծվիկ Մինասյանի շահագրգռվածությունը չնկատեի․ պարզ է, հենց այնպես չէր և իրեն էլ փայ կար այս գործարքից․․․ինձ չեն կարող համոզել, որ գոտիները ձգելը այս ֆոնի վրա աբսուրդի ժանրից չէր․․․ Արծվիկ Մինասյանը եթե ազնիվ էր, ազգային ժողովի ամբիոնից 500 միլիոն գումարը պետբյուջեից փակվելու համար արդարացումներ փնտրելու փոխարեն նա կարող էր մի բան անել․ հրաժարվեր իր պորտֆելից ու բղավեր ազգային ժողովով մեկ, որ ինքը այս պատերազմական իրավիճակում հայտնված երկրի բյուջեից չի կարող օլիգարխի լափած գումարները փակվել։ |
