Մե՜նք ենք մեր մտքի ստրուկները
Կյանքի օվկիանում անսահմա՜ն,
Մեզ հետ կատակում են
ալիքները
Մեկ էլ քամիներն անգիտակ…
*
Մեր գտած ա՜փը մեզ չի՛ գոհացնում,
Տրվո՜ւմ ենք տարերքին բնության,
Չե՜նք էլ հասկանում
թե ի՞նչ ենք փնտրում
Կա՜մ էլ կորցնո՜ւմ հավիտյան:
Բաժանվում ենք մե՜ր իսկ գտածից,
Մե՜ր իսկ ձեռքերով վանում ենք հեռո՜ւ,
Մենք՝ ամե՜ն մեկս
տարբեր իրարից-
Չգիտես ի՞նչու Նույն բա՜նն ենք փնտրում՝
Դա՜ռն անհայտության մի քա՜ղցր պատառ,
Վիճաբանության անելանելի՜ ելք,
Գտա՜ծը կորցնո՛ւմ
փնտրելու համար
Անհայտության մե՜ջ անծանոթ եզերք…
*
Դեղձի հյութի պե՜ս մեր մեջ ծավալված
Անհա՜յտ մի քաղցր տանում է հեռու,
Մենք մեր մտքերի
ստրուկներ դարձա՜ծ
Ազատությա՜ն ենք անընդհատ տենչում
