Makaleler

Մի պահ թվաց Սերն անցնո՜ւմ է,

Վատ հուշի պես

մոռացվո՜ւմ,

Թվաց լույսը մահանո՜ւմ է

Ու փոշու հետ խառնվում:

Ի՞նչ տխուր է օրը դարձել՝

Գիշե՜ր, աստղե՜ր ու

Լուսի՜ն,

Կարծես մի մե՜ծ ցավի հասել

Ու…լռո՜ւմ ենք միասին:

Թվո՜ւմ է թե վերջացել են

Խոսքերն իրար ասելու,

Ու բառերը շարա՜ն-շարա՜ն

Խցանվե՜լ են

Սիրտ սնուցող երակում:

Արի՜ խոսենք մե՛կ այլ լեզվով,

Բայց չլռե՜նք սրտի պես,

Կամ, լա՜ց լինենք ծիծաղելով,

Ո՛չ դո՜ւ տխրես,

Ո՛չ էլ ե՛ս…

Քունն ալարկո՜տ ու ծուլորեն

Հաստատո՛ւմ է մոռացում,

Սակա՜յն,

Ո՛չ ես խոսել գիտեմ,

Ո՛չ էլ խոսել գիտես դու: