MAMUL.AMշարունակում է վանաձորցի տաղանդավոր ու նպատակասլաց երիտասարդների հետ հարցազրույցների շարքը: Այս անգամ ես զրուցել եմ վանաձորցի ապագա բանաստեղծ Արթուր Տիրացույանի հետ, ով կարծում է <<Ես բախտավոր եմ, որ բախտ չունեմ, ես ինքս եմ գրում իմ ճակատի գիրը>>:
-Երբ ես սկսել ստեղծագործել :
-Չեմ հիշում, թե երբ եմ սկսել ստեղծագործել բայց արդեն երկար ժամանակ է :
- Ինչու որոշեցիր բանաստեղծություններ գրել և հիմնականում ինչ թեմաներով ես գրում:
-Բանաստեղծություններովս ցանկանում էի մարդկանց ասել, որ պետք չէ կաշկանդվել և իրենց զգացմունքները իրենց ներսում պահել :Ստեղծգործելը օգնեց իմ զգացմունքներին <իսկ իմ ստեղծագործությունների մեջ ներառված է կյանքի փիլիսոփայությունը իր ամեն ինչով:
-Հիմնականում սիրո թեմյըով ես գրել :դու առնչվել ես սիրո հետև ինչպիսի սիրո հետ ես առնչվել:
-Այո առնչվել եմ այնել միակողմանի սիրո հետ, որը մինչեև հիմա էլ կա, սակայն միակողմանի եմ անվանում ոչ թէ նրա համար որ նա ինձ չի սիրում այլ որ նա այլևս չկա:
-Իսկ հիմնականում քո կյանքնես նկարագրում քո բանաստեղծությունների մեջ:
-Հիմնականում իմ կյանքն է , բայց ուրիշների կյանքը նույնպես ամփոփված է, սակայն իմ մտածելակերպով:
-Երբ է լույս տեսնելու գիրքդ և շարունակելու ես ստեղծագործել:
- Դեռ չեմ մտածել հրատարակելու մասին, բայց կյանքի վայրիվերումները կստիպեն ստեղծագործել:
-Ինչու էր գրքի խորագիրը <<Անսանձ լռություն>> ընտրված:
-Որովհետև կան մարդիկ, որոնք իմ զգացմունքները պահում են իրենց մեջ սանձելով դրանք իսկ ես կոչ եմ անում բաց թողնել այդ զգացմունքները և հանձնել թղթին:
-Իսկ ինչ է քեզ հարկավոր երջանիկ համար:
-Լավ ընկերներ, մեծ քաղաք և գրիչ, որպիսզի կարողանամ գրել իմ ճակատի գիրը
