Makaleler

Ի՞նչ անեմ որ

Դուր չե՛մ գալիս,

Հոգիս պահո՜ւմ սի՜րտս եմ տալիս,

Ու առանց սիրտ հոգիս լալի՜ս-

Արցունքներով ողողո՛ւմ է

Բառի՜ս, տառի՜ս…

Միտքս ձեռքիս դո՜ղ է տալիս,

Ձե՜ռքս թղթին ցա՛վ է տալիս,

Թուղթն էլ դառնում աղավնու թև՜

Թա՜փ է տալիս

Հեռանո՛ւմ է երազի պես:

Ի՞նչ անեմ որ

Դուր ես գալիս,

Լեզվիս երկա՜ր ճամփա տալիս,

Երազումս դո՜ւռս թակում

Հյո՜ւր ես գալիս,

Կրքով լցված խա՜ղ ես տալիս:

Կգա՞ս էլի

Հացահամի քո մարմնո՜վ

Լո՜ւյսը վառես մութ աչքերիս,

Կմտածե՞ս.

«Հերն անիծած, հետո ի՞նչ

որ դուր չի գալիս»: