Статьи

Երբ զգո՜ւմ ես, որ իրո՜ք ծերացել ես,

Քայլերդ դարձել են կնճիռների դո՜ղ

Չե՛ս քայլում արդեն, այլ օրորվո՜ւմ ես

Պատուհանի՜ց բազկաթոռ…

Երբ դրսում ձմե՜ռ է, աշո՜ւն կամ ամա՜ռ,

Բայց պատուհանիդ գարո՜ւնն է թառել

Թվո՜ւմ է ընկել ես մե՜կ ուրիշ աշխարհ՝

Մնում է միայն վայելել…

Եվ տարիներն ինչպես օ՜ր, օրե՜րն ինչպես ակընթա՜րթ,

Բազմած ուսերիդ կեղծ բեռան նման,

Օրորվո՜ւմ ես գլխիկոր

Բազկաթոռի՜ց պատուհան…