Մերօրյա ճշմարտությունը
«Սուտ կա որ ճիշտ արժե և շատերն են հավատում իրենց հորինած ստին...»:
Սևա՞կ: Չէ ճիշտ է որ Սևակը խոսում է ամենքիս մասին ու ամենքիս սրտից:
Սուտը միշտ էլ եղել է, այն միշտ գոյություն է ունեցել:
Ինչպես կարող է չլինել սուտը, եթե կան մարդկային հարաբերություններն ու քաղաքականությունը:
Մի անգամ կարդացի, որ ճշմարտությունը կյանքի համար նույնքան անհրաժեշտ է, ինչպես օդն ու հացը:
Եզրակացնում եմ, որ բոլորս շուտով կմեռնենք «քաղցից» ու «շնչահեղձ» լինելուց:
Իսկ ո՞րն է այդ ճշմարտությունը: Մեր օրերում բավական բարդ է այդ հարցի պատասխանը գտնելը: Միգուցե այն այդքան էլ ճշմարտացի չհնչի, ինչքան սուտը:
Ինչքան շատ եմ մտածում, այդքան ավելի շատ եմ խճճվում այդ խառնաշփոթում:
Ասում են նաև, որ արվեստը մեզ տրված է նրա համար, որպեսզի չմեռնենք ճշմարտությունից:
ՈՒրեմն արվեստն ինքնին սուտ է և ես սիրում եմ այդ սուտը:
