Լուսաբա՜ց է…
ու շողերի արանքում
Ստվերները հո՜ւյս են քամում տերևից,
…Հրաշագեղ մի աղմո՜ւկ է աշխարհում,
Սի՛րտս էլ ասե՜ս դուրս է թռել իր տեղից:
Սրտիս տեղը
մի մեծ կարո՜տ է լցվում,
Որ եկել է բարձունքներից երկնային,
Սրտիս տեղում երազնե՜ր են գոյանում՝
Անիրակա՜ն խոստումներով բերկրալի:
Ո՜վ Տիրանայր,
քո անունը չե՛մ հիշում,
Գիտե՞ս, ունեմ քո փախարեն ես մեկի՜ն,
Ու աչքերիս մի պատկե՜ր է գոյանում
Ու ծխո՜ւմ է սիրտս մի երգ ցավագին:
Ո՞վ կսրբի
արցունքները աչքերիս,
Ե՞րբ կարթնանամ լուսաբացին անարցունք,
Ո՜վ Տիրամայր, մոռացել ես դու էլ ի՜նձ
Ու սրտիս մեջ ցավի հուր է բռնկվում:
Ես վաթսո՜ւնս
դեռ երեկ եմ բոլորել,
Սակայն դա՛ չէ պատրվա՜կն իմ տխրության,
Սուրբ Տիրամոր փոխարեն ուրիշ կի՜ն եմ նախընտրել
Ու հմայվել նրա խաղաղ պարզությամբ:
Տե՜ր խնդրում եմ,
տո՛ւր համբերություն
Մինչև մեղավոր պա՜հը հանդիպման,
Թո՛ղ որ թաթախվեմ մեղսոտ աշխարհում,
Թո՛ղ որ ես ինքս ի՛մ մեջ մարդանամ:
Լուսաբա՜ց է…
ստվերների արանքում
Լույս շողերը ողջունո՜ւմ են տերևին,
…Հրաշագեղ մի աղմո՜ւկ է աշխարհում,
Սիրտս էլ ասե՜ս լուռ սպասում է պարգևի: