Articles

* * *

Մահճակալի ոտքերը սիրով լցվեցին,

Սերը սողոսկեց տաք վերմակի տակ,

Դռան ծխնիներն հանկարծ ճռռացին,

Սիրո մեղեդու ձայներից լարված:

Ու համբուրվեցին կարոտն ու սերը,

Իրիկնաշողը դեմքեր գուրգուրեց,

Արցունքը մաքրեց հուռթի շուրթերը,

Գիշերվա գրկում մի բու բղավեց:

Զգեստները լուռ են, հատակին թափված,

Կարծես թե խորհել, խոսել չգիտեն

Կարծես թե մարմնից մի կերպ ազատված

Ուզում են մի քիչ հանգիստ վայելել:

Եվ սա մի խաղ է կյանքի ու մահվան,

Մի դիմակահանդես կյանքի եզերքում,

Որտեղ կարոտն ու սերը համրաքայլ,

Առանց դիմակի պարեր են պարում:

Ս.Ումառ-Հարությունյան

14.04.13 Երևան