Քեզ կգտնեմ երևի...
Քեզ կգտնեմ երևի իմ մոտակա հեռուներում`
Հեռուներում դրախտի` կանաչներում դյութական`
Արևների վառվռուն ու մոգական շողերում,
Աստվածային մեղմ ժպիտով ու ներուժով անբեկուն
Սիրատոչոր հայացքով, մեղմաբարո կեցվածքով,
Քեզ կտանեմ հեռու- հեռու` ամենից ու ամենքից
Կնվիրեմ սպիտակ վարդեր` էությանդ համահունչ
Համբույրներիս տարափում կշշնջամ, որ սիում եմ
Ու ագահի կամ մի գուցե գեհենային խավար կյանքից
Փախստական մեղսավորի ժլատությամբ կակընկալեմ
Լսել քեզնից, որ սիրում ես...
Ու գեթ այդ ժամ կհասկանամ, որ ապրում եմ,
Կհասկանամ ողջ իմաստը երազելու
Ու բերկրանքը երազների կատարման, , ,
Բայց դուք ու'ր եք իմ հեռուներ,
Բայց դուք ու'ր եք հույսիս շողեր
Լավ: Հասկացա: Երևի թե` հեռու' – հեռվում...
