Սա մեր վերջին զրույցն էր: Գուցե դու չգիտակցելով հրաժեշտ էիր տալիս ինձ` քո մտերիմին, քո ընկերոջը: Ասում են իսկական ընկերությունը ձևավորվում է երկար տարիների ընթացքում: ժխտում եմ.. Կարճ ժամանակում մեր ծանոթությունը դարձավ մտերմություն, որը երանելի էր իր ամրությամբ: Գուցե բոլորին դու ներկայանում էիր ուրախ ու անհոգ Ջիվան, բայց ինձ...դու չէիր կարող խաբել «տատիկիդ» (մեր զրույցներում ես տատիկն էի, իսկ նա թոռնիկս..
«es misht el jptum uxaki haskacox mard@ khaskana da istre em jptum te uxaki»
Շնորհակալ եմ, որ ունեցել եմ քեզ, դու ընկեր էիր, որ վստահում էր ոչ միայն իր ուրախ, կյանքով լի ներքինը այլ ռոմանտիկ, տխուր և նույնիկս անկյանք կողմը:
«Qn esor urax em shat»
«Uxaki glxis sev amperen kutakvel»
Անվերջ կարող եմ խոսել մեր ընկերության ու քո մարդկային բարձր որակների մասին..Անիմաստ է..Բոլորն էլ գիտեն, ճանաչում են քեզ:
Իմ հուշերում դու միշտ ողջ կլինես, միշտ ժպտերես, միշտ կողքիս ամուր կանգնած հենարան: Շնորհակալ եմ, որ ճանաչել եմ քեզ իմ լավ ընկեր: Աստված հոգիդ լուսավորի Ջիվան Նիկոլյան:
