Ինքը յուրահատուկա, նման չի ոչ ոքի: Լավ, որ շատ անկեղծ լինի ասեմ )) մի քիչ նմանա նրան՝ իմ ընկերոջը, բայց ինքը չի սիրում, որ համեմատում եմ, ջղայնանումա: Էնքան շատ եմ սիրում, որ ջղայնանումա: Իբրև քիչ առնականա մի հատ էլ, որ ջղայնանումա, ուզում եմ բռնեմ թուշը կծեմ :)) Դե հիմա ինչ անեմ սիրում եմ նյարդերի հետ խաղալ: )
Երևի իմ աչքերումա տենց երևում, բայց սիրում եմ, որ իրա սիրուն մատներով նկարումա կամ ինչ որ բանա սարքում: Էդ տեսնելա պետք ))
Ասածս ինչա՞, չեմ սիրում է իրան, ուղղակի ուզում եմ զգալ իրա էներգիան, ջերմությունը, ուզում եմ անդադար խոսեմ, խոսեմ, խոսեմ, նայեմ նետ հայացքին... Ինքը հասկանումա, ինքը ինձ լավա հասկանում, էդ ել եմ շատ սիրում, նենց բաներա ասում, թվումա թե մտքերս կարդաց )) Կարմրում եմ, ամաչում, ասումա դե քեզ հո լավ գիտեմ... Գիտի, հա: Ինքը ուրիշա, ինքը յուրահատուկա, ինքը տարօրինակա... :))
