Էս զգացողությունները տակնուվրա են անում օրգանիզմս: Լինումա չէ՞, որ տեսնում ես հակառակ սեռի ներկայացուցչի ու սիրտդ սկսումա արագ աշխատել, ինչ-որ տաք էներգիա ա անցնում միջովդ: Ինքը շաաա՜տ հաճելի զգացողությունա ու հետքա թողնում: Փշաքաղվում ես, հետո անցնումա, բայց որ մենակ նստած ես լինում, մեկ էլ ինքը ներխուժումա ուղեղիդ մեջ ու... խեղճ ուղեղ ինչքանա դիմակայում, ինչքաաա՜ն: Այնուամենայնիվ :) սկսում ես հիշել, վերհիշել, էլի էդ սարսուռը անցնումա, բայց արդեն էն չի, մի տեսակ քիչա, չի բավարարում: Ո՜նց եմ ուզում կրկնվի: Ախր ընդամենը ձեռքը դիպավ ձեռքիս, բայց ի՜նչ փոթորիկ էր, Կատրինը տենց բան չէր կարա աներ, ինչ ինքը արեց...