Լսիր լռությունս ՝
Լսիր չասված բառերս, փակիր աչքերդ ու տես սառած հոգիս, որը քեզ է կարոտում, որը քեզնով է ապրում:
Լսիր այն չասված բառերը, որոնք սրտիս մեջ են խրվել այն պահից երբ քեզ հրաժեշտ տվեցի ձեռքս ամուր բռունցք արած, որ հանակարծ դուրս չգան սիրո այն բառերը, որ մի՜շտ քեզ համար են եղել, փակ աչքերով տես այն օրերը, երբ մենք ուղղակի զբոսնում էինք:
Իսկ հիմա ՝ հիմա դու իմ այս բառերից մի տխրի, քանի դեռ արցունքն աչքիս մենակ եմ հիմա:
Քո աչքերն են անվերջ աչքերիս առաջ, քո բառերն են անվերջ իմ ականջներում:
Միթե՞ հեշտ է սիրելով սուտ հրաժեշտ տալը, միթե՞ հեշտ է պա՜րզ աչքերդ տեսնելը, միթե՜ սերը այս պատկերն ունի, միթե՞ մարդկային եսասիրութունը այսքա՜ն մեծ է, որ գետնով է տալիս մի ամբողջ կյանք:
Ա՜խ երանի, թե քիչ լինեյին այս հարցականները ՝
Գիտես ի՞նչ եմ ուզում ՝
Շարունակությունը կարդացեք այստեղ ՝
https://www.facebook.com/Bazmabovandak
