Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

ՇԵՓՈՐԻ ԿԱՆՉԸ

Հայրենասեր
Հեղինակ`
Հայրենասեր
22:06, հինգշաբթի, 12 հունիսի, 2014 թ.


    


    


    


    


    


    


    


    


    

1990 թվական է, հազարավոր Հայ ընտանիքներ, կին թե տղամարդ ոտքի էին կանգնել: Երկար տարիներ երազել էին իրականացնել մի երազանք, մի ցանկություն, որի համար պայքարել և նահատակվել էին նրանց նախնիները, զոհաբերվել պապերը, և երազել նրանց հայրերն ու մայրերը: Վերականգնել իրենց ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ, իրենց ԱՆԿԱԽՈՒԹՅՈԻՆԸ: Ինչպես մի մարդ ինչպես մի հոգի, ոտքի կանգնեցին սովետական լիցքը իրենց վրայից թափ տալու: 1991թ.-ին նրանք հասան իրենց երազանքին, ստեղծեցին անկախ և ազատ մի երկիր, որտեղ ամեն մի Հայ պետք է լիներ ԱԶԱՏ, ԱՆԿԱԽ և ԱՆՎԱԽ: Ցավոք սրտի ինչպես մեր ամբողջ պատմության մեջ, այնպես էլ այդ ժամանակ նրանք պետք է պայքարեին, ԱՐՅԱՆ ու ԿՅԱՆՔԻ գնով պետք է պաշտպանեին այդ թանկ երազանքը, որ դարձել էր իրականություն: Շուն թշնամին նորից խոշտանգում էր Հայ ազգը, նորից ՀԱՅԸ պետք է ապացուցեր ամբողձ աշխարհին, որ ինքը ուժեղ է, որ ինքը ԱՐՔԱ է և ոչ թե ստրուկ: Մի ամբողջ սերունդ ոտքի կանգնեց պաշտպանելու ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, պաշտպանելու ՀԱՅԻՆ: 1994թ.-ին հաղթանակը կատարյալ էր, բայց ոչ վերջնական: Վերադարձվել էր մեր պապական ԱՐՑԱԽԸ: Ցավոք սրտի այդ պայքարում իրենց ԱՐՅՈՒՆՈՎ ներկեցին մայր հողը՝ հազարավոր հայրեր, մայրեր, եղբայրներ և քույրեր: Համոզված լինելով որ հաջորդ սերունդը կապրի նույն սկզբունքներով, նույն սիրով դեպի ՀԱՅ ազգը, ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ: Տարիները գլորվում էին և անարժան մարդիկ խաբեությամբ, օգտվելով տանջված ազգի հուսահատ վիճակից, հազարավոր ՀԱՅ քաջորդիների բացակայությունից, տիրացան այն ամենին ինչը մաքուր էր և ազնիվ: Մինչ հազարավոր ֆիդայիններ պայքարում էին թշնամու դեմ, թապելով իրենց սուրբ արյունը, մեկ այլ թշնամի պղծում էր այն բոլորը ինչը թանկ էր նրանց համար, ինչպես թուրք շունն էր պղծում հայ աղջնակի անմեղությունը… 1994թ. հաղթանակը կատարիալ էր: Պատերազմը շուն ազերի դեմ ավարտված է, բայց ծնվեց մեկ այլ պայքար: Պայքար մեկ այլ թշնամու դեմ: Պայքար, որը ավելի դաժան և երկար է տևելու: Պայքար որում ոչ միայն մեր ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆՆ ու ԱՆԿԱԽՈՒԹՅՈՒՆՆ է վտանգի տակ դրված, այլ մեր ՀԱՅ ՄՆԱԼԸ: Պայքար, որտեղ մենք պետք է պայքարենք Կաշառակերության, Ավազակախմբերի և վերջապես մեր դեմ: Պայքար որտեղ մենք չենք կարող պարտվել, որտեղ միայն պետք է հաղթել թեկուզ և պետք լինի նորից արյուն թափե՛լ….


    
    

Վարդանյան Արթուր Վալերի

Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
1
Չհավանել
0
4133 | 0 | 0
Facebook