Հոդվածներ

    
    
    
    
    
    
    
    
    
     Ուզում եմ բանտաարկել նրան, ինչպես ցմահ դատապարտված թմրամոլի: Դողում են մատներս, դողում են թմրամոլի մատների նման, երբ փորձում եմ փակել քեզ մոտ բերող բոլո՜ր ճանապարհները:
     Իսկ վերջում ծիծաղում եմ, երբ հասկանում եմ, որ ինչպես մարդն առանց ջուր, այնպես ել միտքս առանց քեզ չի կարող: Հռհռում եմ թափառող մտքիս վրա, հռհռում եմ չխղճալով անգամ կոկորդս ՝
     Գուցե վնասեմ այն ու այլևս երբեք չտամ անունդ այդ փոշոտված:
    
     Շարունակությունը կարդացեք այստեղ ՝
    
     http://henzo-manucharyan.blogspot.com/2014/02/18.html