Խնդրում ենք սպասել...
Այսօր`  չորեքշաբթի, 16 հոկտեմբերի, 2024 թ.

Հոդվածներ

Վերջին խաղալիքը: ..Երկրաշարժի զոհերի հիշատակին:

09:23, երկուշաբթի, 24 փետրվարի, 2014 թ.
     Դեկտեմբերյան գեղեցի՜կ առավոտն իջել էր մեր վրա:
     - Պապիկ, պապիկ այսօր ծնունդս է հիշում ե՞ս:
     - Է՜հ պապիկն արդեն ծերացել է թոռնիկս, լավ էլ հիշեցրեցիր:
     -Վերցրու այս խաղալիքը:
     -Վա՜յ պապիկ սա իմ նվերն է: Շնորհակալ եմ:
     -Վերցրու թոռնիկս, երևի սա կլինի իմ վերջին նվերը քեզ, երևի կյանքը այլևս թույլ չի տա ինձ տեսնել քեզ:
     -Ինչու՞ պապիկ:
     -Ծե՜ր եմ թոռնիկս ես:
     -Չէ պապիկ դու խոստացել ես իմ երեխային էլ նվեր առնել:
     Գնամ թոռնիկս ես գործեր ունեմ, գնամ վերջացնեմ: Արդեն ժամը տասն է դեռ գործերս չեմ վերջացրել:
     -Չէ՜ պապիկ դու ինձ պետք է դպրոց տանես, թեկուզ և ուշացել եմ արդեն ՝ ոչինչ ուսուցիչներս կներեն ծնունդս է չէ:
     Ժամն արդեն տասն անց երեսուն է: Անսովոր շոգ է դեկտեմբերյան եղանակներին համեմատ, օդն ասես կանգ է առել: Ամե՜ն ինչ սառած է, միայն մարդիկ են մրջյունների նման այս ու այն կողմ անում: Մեկը աշխատանքի է շտապում, մյուսը տան գործերն է անում, մի խումբ էլ նստած Գյումրվա հումորներով ժամանակ են անցկացնում:
     -Դե ինչ թոռնիկս ես չգամ դպրոցի մոտ ՝ մի քանի քայլ է մնացել ինքդ գնա, ես գնամ գործերս շարունակեմ:
     -Լավ պապիկ գնա:
     Պապիկը շրջվե՜ց և գնաց: Այսօր ուրիշ է ինքն իրեն մտածում էր պապիկը:
     Թոռնիկը խաղալիքը ձեռքն առած ուրա՜խ-ուրախ շտապում է դպրոց: Սակայն նրան չեն թողնում դպրոց ՝ ուշացել է:
     -Դե լավ ես էլ կզբոսնեմ այգում, ինչ է եղել, որ ծնունդս է այսօր կարելի է:
     Ժամն արդեն տանմեկն անց երեսուն էր: Անսովոր էր ամե՜ն ինչ:
    
     ամբողջությամբ կարդացեք այստեղ ՝
    
     http://henzo-manucharyan.blogspot.com/2013/12/blog-post_9.html
Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
3742 | 0 | 0
Facebook