Իմ սրտի խորքում պահված մի սեր կա, Այդ սիրո համար պահված անսպառ արցունք կա...
Արցունքն աչքերիս նամակ եմ գրում, անգին եղբորս բանակ են տանում.
"Պինդ կաց, եղբայր իմ, քաջ եղիր, անգին, ու մի վհատվիր կյանքի փորձանքից,
Գիտեմ, դժվար է, շատ ես կարոտում,
Բայց երկու տարին այս երկարուձիգ կանցնեն շատ արագ, թռչունի նման,
ՈՒ նորից կգաս հողդ հայրենի,
Հպարտ կկանգնես հողին քո նախնյաց,
Քեզ կզգաս ուրախ, երջանիկ, հպարտ...
Չէ որ դու արդեն պարտքդ կատարած զինվոր ես մի թանկ..."
