Հոդվածներ

Եվ ինչու՞ պետք է հենց քեզ կորցնեի: Այն մարդուն, ում աշխարհում ամենից շատ էի սիրում: Կյանքը դաժան գտնվեցև տարավ քեզ ինձնից: Ես կորցրցի քեզ, և թվում է, թե այս աշխարհում բոլորին եմ կորցրել: Չկաս դու, հեռու ես, ես կասեի ոչ թե հեռու ես, այլ կորցրեցի քեզ: Մենք ուղղակի ծանոթներ չէինք, մենք իրար համար շատ թանկ էինք, իսկ հիմա դարձանք անծանոթներ: Կյանքը անիմաստ է թվում առանց քեզ: Բայց արդեն սովորել եմ այս անիմաստ կյանքին: Նորմալ է ամեն ինչ, նորմալ է դարձել այն, որ գիշերները չեմ քնում և տանջվում եմ քեզ համար: Բայց ինչու՞ կասես՝ ինչի՞ պետք է կորցրածս դու լինեիր: