Հանրապետության դարաշրջանի հռոմեացի պետական և քաղաքական գործիչ, հռետոր, փիլիսոփա և գիտնական Մարկուս Տուլիուս Կիկերոնը սերունդներին զվարճապատումների մի փունջ է ժառանգություն թողել: Դրանցից մեկը նվիրված է հռոմեացի զորահրամանատար և քաղաքական գործիչ Պուբլիոս Կոռնելիուս Սցիպիոն Նազիկային ու նրա մտերիմ ընկերոջը՝ բանաստեղծ Քվինտուս Էննիուսին:
«Նազիկան մի անգամ գալիս է բանստեղծ Էննիուսի տուն և մուտքից կանչում է նրան: Սպասուհին կանչին պատասխանում է, թե Էննիուսը տանը չէ: Բայց Նազիկան կռահում է, որ սպասուհին տիրոջ հանձնարարությունն է կատարում, մինչդեռ նա տանն է:
Մի քանի օր անց Էննիուսն է այցելում Նազիկեին և տան դռան մոտից կանչում է նրան: Նազիկեն կանչին պատասխանում է, թե նա տանը չէ: «Ինչպե՞ս թե տանը չես: Կարծում ես՝ ձայնդ չե՞մ ճանաչում»: Եվ Նազիկեն այս խոսքերով է նախատում նրան. «Անամոթի´ մեկը: Երբ ես քեզ կանչեցի, նույնիսկ սպասուհուդ պատասխանին հավատացի, որ դու տանը չես, մինչդեռ դու անձամբ ինձ չե՞ս հավատում» »:
