Հոդվածներ

Ուշ միջնադարի թուրքական բանաստեղծությունը սիրային գեղգեղանքներ շատ ունի: Սակայն պետք է նկատել, որ թուրք բանաստեղծների համար սիրո առարկան հաճախ կանայք չեն, այլ գեղեցիկ տղաները: Օրինակ՝ բանաստեղծ Րեվանին «ֆրանկ պատանիներին» դրախտի հուրիներից էլ բարձր է համարել և կրքոտ շեշտով բացականչել է. «Ո՛վ մահմեդականներ, զգուշացե՛ք և մի՛ գնացեք եկեղեցիների շրջակայքը. չէ՞ որ եկեղեցիները լիքն են պատանիներով, իսկ նրանք հուրիներից էլ, փերիներից էլ չքնաղ են: Եվ ով մեկ անգամ մտնի նրանց մեջ, նրան այլևս հարկավոր չէ դրախտը»: