Հոդվածներ

Բազում մեծ մտածողներ շատ վաղուց մերկացրել են եկեղեցու ու նրա՝ որպես հաստատության սպասավոր «հոգևորական» հորջորջվածների պորտաբույծ, դեմագոգ, խաբեբա, նաև՝ սրիկա դեմքը: Էդ մեծ մտածողներից հետո որևէ մի տերտերի՝ անկախ իրա զբաղացրած կոչումից, տարիքից, սոցիալական վիճակից, թե նրան բենթլիյա սպասարկում, կամ թե սեփական էշը, հայհոյանք հղելը անիմաստա ու անգին ժամանակի կորուստա:

Ստորև.

Եկեղեցին պարծեցավ յուր սրբությամբ և ասաց, թե. «Ե՛ս եմ տաճար Աստծու և դեպի ինձ են գալիս քահանաները և ժողովուրդը աղոթք մատուցանելու Աստծուն և պատարագ, և հաշտվում է Աստված աշխարհի հետ և մեղքերին թողություն է լինում» ։

Այն ժամանակ ջրաղացն ասաց եկեղեցուն, թե. «Ինչ որ դու ասում ես, արդար է և ճշմարիտ, բայց դու իմ երախտիքը մի մոռանա, որ գիշեր, ցերեկ աշխատում եմ և դատում այն, ինչ որ ուտում են քահանաները և ժողովուրդը և ապա քեզ են գալիս աղոթելու և երկրպագելու Աստծուն»:

(ՎԱՐԴԱՆ ԱՅԳԵԿՑԻ)
    
    
     Կազմեց՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ
    
    
     Շվեդիա, Էնշոփինգ
    
    
     17.10.2017