Իմ համար արդեն ձանձրալիյա նույն ձայնասկավառակը լսելը՝ Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին զենք ծախելու մասին: Հնարավորինս կարճ կապեմ. խելոք մնայիք կամ խելք ունենայիք, որ նման բան տեղի չունենար: Իսկ եթե ավելի կոնկրետ, ապա ասեմ, որ 25 տարին լրիվ բավարար ժամանակ էր ինքնուրույն ռազմական արդյունաբերություն ունենալու համար: Չլացեք, թե՝ փող չկար: Կար ու էն էլ՝ շատ:
Քանի՞ միլիարդների փողա ուղարկվել 25 տարվա մեջ աշխարհի չորս կողմերից Հայաստանին... Հաշիվ չկա: Իսկ որ բոշի նման սովոր եք փող մուրալուն ու էդ ձևով պատերազմ վարելուն, էդ արդեն ոչ մեկի մեղքը չի՝ ո՛չ Արևմուտքի, ո՛չ էլ՝ Ռուսաստանի: Պարտքով պատերազմ վարելս որնա՞: Կախված ըլնել փող ու զենք տվողի քմահաճույքից, երբ ցանկացած հարմար պահին՝ քաղաքական նպատակահարմարությունից հելնելով, փող տվողը կարա միանգամից կտրի ֆինանսավորումը ու մատակարարումները, ուրեմն էդ ձևի պատերազմը՝ սառուցին գրի իրա փուչիկ ՝՝ձեռքբերումներով՝՝ հանդերձ: Ղումարի մեջ մի բանաձև կա. ոռ չունեյիր՝ չխաղայիր: Ֆրազը վերաձևակերպենք քաղաքականության մեջ կստացվի. փող չունեյիր՝ կռիվ - կռիվ չխաղայիր: Բայց քանի որ նախ՝ ուղեղ՝ այսինքն՝ ստրատեգիական մտածողություն չկա, հետևաբար, ոչ փող կարա ըլնի, ոչ էլ՝ զենք: Հլը որ ոռով եք փագվելու ձեր էդքան ուզած ՝՝անկախությունը՝՝ սկսած՝ Պ. Հայրիկյանից:
Հ.գ. ճշմարտությունը ասել թեկուզ գռեհկաբանելով, խիստ խրախուսելիյա: Ով իրերը իրանց անվանումներով ասելուն դեմա, թող ընկալի սա որպես անհարկի գռեհկաբանություն:
Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Շվեդիա, ք. Էնշոփինգ
05.07.2017
