Արհավի՜րք է
Անտարբերության ու Համբերության
հանդիպումը,
երբ անորո՜շ է թե ի՞նչ է լինելու,
չարիքից ստացած ահռելի վ՜երք է
որը որ երբե՜ք սպի չի՛ դառնալու…
… և այդ թաց վերքո՜վ, սրտումդ մրմո՜ւռ
չգիտես ո՞ւմ դիմես
կամ ո՞ւմ հետ կիսվես,
Ստիպված ընկած դռնեդո՜ւռ
Առաջարկո՛ւմ ես
փոխանակել վե՜րք կամ
մի փո՜քր մրմուռ:
Փոխվե՜լ է դարը
կարեկցող չկա՜-
կարեկցողները մեռե՜լ են վաղուց,
մենա՜կ ես մնում քո վերքի հետ թաց
ու զարմանո՜ւմ ես՝
առանց կարեկցել ինչպե՞ս են ապրում:
Ի՛նքդ ես կարեկցում քե՜զ-
լիզո՜ւմ վերքդ խոր,
շոյո՜ւմ ցավդ թաց,
Ապրո՜ւմ ես մի կերպ
չգիտե՜ս ինչպե՞ս
Անտարբերությա՜ն ու համբերությա՜ն
խաչմերուկներում
գլխիկո՜ր կանգնած…
