Չե՛մ հասկանում
Թե ի՞նչու ես ինձ ատում…
Ուրիշի հետ ուրախանո՜ւմ,
Ուրիշի հետ սեղա՜ն նստում,
Ուրի՛շ ձեռք է մազդ խառնում,
Ուրի՛շ աչք է առագաստդ
Բացո՜ւմ-փակում,
Ուրիշ ծովի ալիքին ես նստած թևում…
Բայց վշտե՜րդ,
Ա՜խ, վշտերդ
Միա՜յն-միա՜յն
Ինձ հետ կիսում…
Ս. Ումառ-Հարությունյան