Սի՜րտս է սողոսկել ծաղկած մի քնքշանք
Գարուն անունով…
Ասես թե հեռո՜ւ, մոռացված մի վա՜նք
Լցվե՜լ է անհայտ սրբերով:
Գարնան քամու ձա՜յնը
Առաջվա նման հառաչ չի՛ թվում
Եվ սա է կյանքի գերագույն վայրկյանը,
Երբ պտտվում է քամին քո սրտում:
Ասես թե տե՛ղ ես գտել գնացքում՝
Կյանքի գնացքում – մե՜ն մի ոտնատեղ,
Ասես գնացե՜լ, հասե՜լ ես այնտեղ
Ուր շատերն են գնացել՝ չե՛ն վերադարձել ետ:
Ասես հանդիպել ես խո՜ր լանջաբացով
Չքնաղ մի կնոջ՝ կանգնած սպասելիս
Եվ չգիտի՜ ում…
- Ճամպրուկդ ո՞ւր է:
- Ջահել օրե՜րս էին, թողեցի այնտեղ՝
Ձմռան կոկորդում:
Սի՜րտս այրում է ծաղկած մի քնքշանք
Գարուն անունով…
Ասես թե հեռո՜ւ, մոռացված մի վա՜նք
Լցվել է միլիո՜ն
Վառվող մոմերով…
