Եղեռնի զոհերի հիշատակին նվիրված այս միջոցառումը 102 տարիների կուտակված բողոքն էր ու ցասումն ուղղված անմարդկային հանցանքի, այն անարդարության, որ շարունակվում է իրականացվել հայի հանդեպ: Այսօր մեր երեխաների ուրախության, ցնծության և հաղթական պարի փոխարեն լսվում էր մանկան դուդուկի ցավի և մորմոքի մեղեդին, հոգու խռովքը, զայրույթն ու բողոքը:
Վահագն Դավթյանի՝ «Ռեքվիեմ» -պոեմը, որ բեմականացվեց Մրգաշատի Վ. Ափոյանի անվան №1 միջնակարգ դպրոցի բեմից հանդիսատեսին ուղեկցեց Դեր Զորի անապատ՝ վկան դառնալու այն հրեշագործությունների, որ թուրք մարդասպանն էր իրագործել, վկան դառնալու մոր եւ մանկան սրտակեղեք երկխոսության, արևմտահայ գրականության հանճարի թևատված թռիչքի և անմեղ զոհերով կերակրվող, երկարակյաց ագռավների կռնչյունի:
…Ո՞ւր եք ագռավներ, ու՞ր եք հեռացել,
Եկեք, ֆոսֆորի այս փայլը կտցեք
Ու տարեք, գցեք
Աշխարհի սրտին
Ու խղճի վրա:
Հուսանք, որ մի օր այդ ագռավները աշխարհի խիղճը կարթնացնեն և թուրք մարդասպանը կհատուցի իր կատարած վայրագությունների համար:
Պատմության ուսուցչուհի՝ Գ. Մելիքյան
