Մրգաշատի Վ. Ափոյանի անվան 1 միջնակարգ դպրոցի աշակերտները նույնպես պահանջատերեր էին: Այս միջոցառում- դատապարտումը նվիրվում էր վրեժխնդրությանը, 100-ամյա ցեղասպանության զոհերի արյան կանչով և, որովհետ արյան տերը հիշողությունն է:
«Այսօր մեզ բաժին հասած հայրենիքի ամեն մի անկյունը աչքի լույսի պես պահելու, ծաղկեցնելու և հզորացնելու կամք պիտի ունենանք: Մեր պաշտպանվածությունը մեր հիշողության ու նոր սերնդի սթափ մտածողության մեջ է»:
Այս միջոցառումն ուներ մեծ խորհուրդ. հիշենք, որ հիշվենք, հիշենք, որ կարողանանք դատապարտենք, հիշենք որ պահանջենք: Մշտապես հիշելով և հիշեցնելով մենք պիտի պահանջենք, պիտի հասնենք պատմական արդարության հաղթանակին, վերականգնվելու է անցյալիդ երազանքը՝ մեր հողը, մեր տունը մերն է լինելու, մեր Արարատը մերն է լինելու, պատժվելու է դահիճը, հատուցելու է մեր ամեն մի կաթիլ արյան համար: Դո՜ւ, անմահ ժողովուրդ, դու կաս ու կմնաս, դո՜ւ, քրտինքի հերոս ժողովուրդ, դու պիտի վերաշինես ու շենացնես քո երկիրը, դո՜ւ ապրում ես հիշելով, ու պահանջելու ես պա՜յքարելով:
