Статьи

Հիշու՞մ ես, սակայն...
     Ասացի քեզ ես մի անգամ.
     «Դու լույս էիր կարծես,
     Որ հայտնվեցիր անտես,
     Պատեցիր կյանքս այդ լույսով
     Ու լուսավորեցիր հոգիս, որը պատված էր խավարով»:
     Իսկ հիմա կասեմ ես քեզ.
     «Այո՛, բնավ էլ չեմ սխալվել՝
     Լույս ես դու եղել,
     Լույս ես դու բերել,
     Հույս ես ինձ տվել:
     Լույս, հույս տվողն էլ ես դու եղել,
     Վերցնողն էլ ես դու եղել»:
     Թեպետ գիտեիր, որ վերցնողն էլ ես դու
     Գեթ մեկ անգամ չմտածեցիր.
     Ինչո՞ւ տամ եթե պետք է վերցնեմ,
     Եթե պետք է սիրտ կեղեքեմ,
     Եթե պետք է անողոքաբար խլեմ այդ լույսը
     Եվ կոտրեմ իմ իսկ տված հույսը:
     Ուզո՞ւմ ես իմանալ ինչ ես դու արել.
     Կենդանություն ես տվել մարմնիս,
     Բայց հոգիս ես վերցրել…