11-րդ դասարանում դասղեկի ժամին կազմակերպված հերթական միջոցառումը նվիրված էր Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին: Միջոցառումն սկսվեց կռունկների երամի տեսք ընդունած աշակերտների շարքով: Նրանք մոմավառությամբ և գլուխները խոնարհած հարգանքի տուրք մատուցեցին եղեռնի զոհերի հիշատակին: Մոմավառությունն ուղեկցվում էր Ինգա և Անուշ Արշակյանների կատարմամբ հնչող սրտառուչ երգի ներքո: հետո աշակերտները բռունցքները վեր բարձրացրած, միաբերան բացականչեցին . « Հիշում ենք ու պահանջում»: Դրանով նրանք հիշեցրեցին աշխարհին թուրք բարբարոսների կողմից կազմակերպված ցեղասպանությունը և միաժամանակ պահանջեցին, որ Թուրքիան ընդունի ցեղասպանությունը:
Այնուհետև աշակերտները, միմյանց հաջորդելով, դատապարտեցինցեղասպանության կազմակերպիչներին և նրանց կողմից նախօրոք ծրագրված ոճրագործությունն ու տեղահանությունը:
Եվ քանի որ միջոցառման բուն նպատակը նաև Պ.Սևակի «Անլռելի զանգակատուն» պոեմի «Ղողանջ եղեռնական», «Ղողանջ նախճիրի» և « Ղողանջ աքսորի» գլուխներում նկարագրված սահմռկեցուցիչ տեսարանների մեկնաբանությունն էր, աշակերտներն սկսեցին հաջորդաբար արտասանել պոեմի նշված գլուխներ հատվածները: Նրանք արտասանում էին արտահայտիչ, թախիծով և վշտով: Միջոցառման ժամանակ օգտագործվեցին նաև Կոմիտասի երգերի ձայնագրությունները: Աշակերտներն իրենց ելույթներում ընդգծեցին պոեմի ընդհանուր գաղափարը` Կոմիտաս և ժողովուրդ անխզելի կապը:
Միջոցառումն ավարտվեց լավատեսական վերջաբանով: Նրանք արտասանեցին Ս.Կապուտիկյանի «Մտորումներ ճանապարհի կեսին » պոեմից հատվածներ:
