«...ՈՒ երբ Աստված տեսավ, ռր մարդիկ չեն անսում իր պատվիրաններին, ռրռշեց երկրի երեսից ջնջել ապականված մարդկությանը...»:
Իսկ ինչպե՞ս ենք մենք այսօր ապրում, և ապրու՞մ ենք արդյոք:
Ամեն քայլափոխի կարելի է հանդիպելեղբայրների կռվի, տեսնել թե ինչպես է որդին ուրանում ծնողներին, սրանք ամենամեծ ողբերգություններն են, որ կարող են լինել:
Քաղաքականությունն այնպես է պաշարել մեր մարդկային փոքրիկ մոլորակը, որ արդեն դժվար է պատկերացնել մերօրյա իրականությունն առանց վեճերի, առանց գողությունների, առանց խաբեության, առանց կեղծիքի.....
Ավելի սարսափելի է, երբ այս խնդիրն ավելի գլոբալ տարածւում է ստանում: Այն ներսից ու հիմնովին կռծոտում է մարդկային բոլոր հատկանիշները:Այսօրինակ դեպքերի ցայտուն օրինակ է Սիրիայի ներկայիս դրությունը:
Մի պահ մտածեք թե ինչ կլինի, եթե այսպես շարունակվի, ինչքան զոհեր կլինեն, ինչքան երեխաներ որբ կմնան, քանի-քանի ծնող կլացի որդի կորցնելու ցավից.......
ՈՒշքի եկեք մարդիկ, մի մոռացեք, որ այս կյանքում բացի շահից, փողերից, հարստությունից, գոյություն ունեն նաև մարդկայոին հոգի, կյանք, որը տրված է Աստծո կողմից և ոչ-ոք իրավունք չունի կամա թե ակամա խթանել դրա ոչնչացմանը:
