Թաքցնում ես մարդկանցից քո սիրելիի հետ, սիրային կապդ, թաքցնում ես մարդկանցից, բայց հո Աստծուց չե՞ս թաքնվի:
Թաքցնում ես մարդկանցից, քո բաժանված լինելու հանգամանքները և պատճառը, բայց Աստծուց հո չե՞ս թաքցնի:
Վախենում ես, որ քո նկատմամբ հաշվեհարդար կտեսնեն, կպատժեն...., իսկ Աստծո պատժից չէ՞ս վախենում, թե՞ դու ոչ միայն անառակ ես, այն նաև աթեիս ես և Աստծու ամենակարող զորությանը չես հավատում:
Մարդկանցից մի՜ վախեցիր, այլ նախ Աստծուց: Ուշ, թե շուտ, քեզ պատժելու է Աստված և Աստվածային պատիժը, քո անառակաբարո կյանքի համար, հոգևորականին անհարիր կյանքի համար, շատ ավելի դաժան է լինելու:
Աստված գիտի՜ քո մեղքերը և դու պատասխան ես տալու:
Դու ոչնչություն ես և՜ որպես տղամարդ, և՜ որպես քահանա: Այդ խաչը ձեռքումդ կրելու համար, շատ ավելի դաժան ես պատժվելու, քանզի դու պիղծ ես և անարժան: Վայ քեզ, որ ոչ դու ես Երկնքի արքայությունը մտնելու, ոչ էլ ուրիշներին ես թույլ տալիս և մոլորեցնում ես:
Որովհետև չկա ծածուկ բան, որ չհայտնվի, և գաղտնի բան, որ չիմացվի:
