Կապույտ երկնքից կախված վեհապանծ լեռներ:
Նրանցով շրջապատված մի փոքրիկ հողակտոր, ու այդ գողտրիկ հողում ծվարած մի ժողովուրդ՝ խրոխտ արծվի պես այդ լեռներին կառչած:
Սա է իմ հայրենիքը: Այստեղ եմ ծնվել ես: Այս լեռներից հոսող սառնորակ ջրից եմ իմ ծարավը հագեցնում: Այս լեռներից եմ ես ուժ ստանում: Այս բարեբեր հողի քաղցրահամ պտուղն է ինձ սնում: Ասե՛ք, ուրիշ ո՞ր աշխարհում ես ազատ կլինեմ ինքս ինձ հետ: Ակամայից Հիշեցի Համո Սահյանի խոսքերը.
Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ գնամ…
Ախր ես ինչպե՞ս ապրեմ առանց ինձ:
Սոլակը գտնվում է Հրազդան գետի ափին, մարզկենտրոնից 5 կմ հարավ-արևմուտք: Գյուղն ունի ավելի քան 2500 բնակիչ, որոնց նախնիները եկել են Մուշից և Ալաշկերտից` 1828 թվականին: [vid:0]
Սոլակն այսօր ունի միջնակարգ դպրոց, մշակույթի տուն, գրադարան, մսուր-մանկապարտեզ, բուժկենտրոն: Բնակչությունը հիմնականում զբաղվում է անասնապահությամբ, բանջարաբուծությամբ, հացահատիկային կուլտուրաների մշակմամբ:
