Մարզերի խնդիրները շատ ու շատ են, բայց եթե անդրադառնանք մեկ գյուղի հիմնախնդրին, ապա դրանց բազմազանություն պարզ կդառնա: Օրինակ, Արարատի մարզի Մարմարաշեն գյուղն իր փոքրիկ և «մաքուր» տարածքով: Այստեղ խնդիրները շատ են, բայց կարևորներից է հատկապես այն, որն բանկիչներն անվանում են « չարիքի բուն»: Տարածքը նախկինում ազատ տարածություն էր, որի հարևանությամբ տներ են կառուցված: Չնայծ այս հանգամանքին մի քանի « խելոքներ» որոշեցին, որ կարելի է այս տեղանքից մարմար ստանալ.
Ասեցինք Մարմարաշեն, ոմանք հասկացան մարմարի շեն:
Գյուղապետարանի աշխատակցի հետ զրուցից պարզ դարձավ, որ աշխատանքներ տարվում են գարշահոտ տարածքը վերացնելու համար, բայց ինչպես տեսնում ենք, ապարդյուն:
Ամբողջ տարածքը դարձել է աղբանոց: Բնակիչների դիմում- բողոքներին ոչ մի անձագանք չկա: Խեղճ ու անճար գյուղացին գյուղի զով օդը շնչելու փոխարեն, ամեն օր գարշանք է զգում: Տարածքը մաքրելու փորձեր արվեց որոշ ժամանակ առաջ, բայց միևնույնն է աղբը շարունակում է ավելանալ: Հարակից ճանապարհով դժվարությամբ են անցնում բեռնատար մեքենաները, տարածությունը ստեղծում է հակասանիտարական վիճակ:
Արդյոք այս խնդրին լուծում կտրվի, թե կշարունակի փայլել նույն մաքրությամբ:
