Ծնւում են գալիս, բայց չեն հեռանում,
Կռւում են խոցւում, բայց չեն մեռնում,
Մոռացւում են նրանք, բայց չեն կորչում,
Արիւն են տալիս, բայց չեն պահանջում:
Նրանցն է փառքը անհաղթ հայրերի,
Նրանցն է օրհնանքը հսկայ պապերի,
Նրանց է Մասիսը որդեակ կոչում,
Նրանց է Աստուած Խաչով զորացնում:
Խոնարհ հերոսներ, անպարտ հերոսներ,
Հոգուս տաճարի միակ սրբեր,
Ձեզ եմ ծխոիմ խունկը սրտիս բուլուարի,
Ձեզ եմ նուիրում կրակը վերջին իմ մոմի:
Վարդան Հովէեան