եթե ես հրաշագործ լինեի կստեղծեի մի աշխարհ, որտեղ մանկան լացը չգերիշխեր, այլ անհոգ ժպիտը` մարդկանց բերկրանքով լցներ, որպեսզի մարդիկ գոնե մի ակնթարթ խինդով լցվեին, և նրանց մռայլ դեմքերը ծածկվեին խինդով լեցուն ժպիտով, և որպեսզի զգայի այդ հաճույքը` կստեղծեի ցավերը բուժող մի փայտիկ և այդ փայտիկի օգնությամբ կբուժեի բոլորին, Չէ որ աշխարհը այնքան կատարյալ չէր լինի, որքան որ մարդկանց ամոքված սրտերը տեսնելը. աստղեր կիջեցնեի երկնքից և կբաժանեյի բոլորին: Այդ աշխարհը նման կլիներ հեքիաթի, սակայն մեկ տարբերությամբ` չարու բացակայությամբ:
|
