Հարուստներին հասկանալն ընդհանրապես ծանր գործ է։ Նրանց ինչի՞ն է պետք 4 հարկանի առանձնատունը։ Միաժամանակ երկու անկողնո՞ւմ են քնում կամ երկու խոհանոցո՞ւմ են նախաճաշում, մի քանի ցնցուղի տա՞կ են լողանում։ Այդ իրենց պալատներում հաստատ սենյակներ կան, որտեղ ոչ նրանք, ոչ էլ նրանց ընտանիքի անդամները չեն էլ մտել։ Բայց այդ անհասկանալի շքեղությունը հարցեր է առաջացնում, երբ խոսքը պետական պաշտոնյաների մասին է։ Նախ՝ այն պատճառով, որ Հայաստանն աղքատ երկիր է, եւ բոլորը, այդ թվում՝ բարձրաստիճան պաշտոնյաները ստանում են համեստ աշխատավարձ։ Երկրորդ՝ տեսնելով այդ ճոխ կյանքը՝ մարդիկ ձգտում են պաշտոնների՝ հենց այդ ճոխության պատճառով, ոչ թե պետությանը ծառայելու նպատակով։ Քանի մենք այս վիճակում ենք, մեզ պետք են եթե ոչ ժուժկալ, ապա, համենայնդեպս՝ զուսպ, ոչ աչքածակ պաշտոնյաներ։ Իսկ ավելի լայն իմաստով՝ նոր տեսակի վերնախավ։
