Խնդրում ենք սպասել...
Logo

Բաժանորդագրվել լրահոսին

Հոդվածներ

Երբ հայ երիտասարդը պատմում է իր օրվա մասին...

Մադաթ Սադոյան
20:09, երեքշաբթի, 15 դեկտեմբերի, 2015 թ.
Երբ հայ երիտասարդը պատմում է իր օրվա մասին...

ԵԿ ՀԻՇԵՆՔ
     Հիշում ես դու, իմ ախպեր.
     Օֆիսում ինչ խուճապ էր,
     Երբ իրիկունը վեցին
     Լույսերը անջատվեցին:
     Ես չտեսա իմ դեմը
     Ու ջարդեցի մոդեմը,
     Իսկ դու լսելով Գուբին
     Գլխով հաքար տրուբին:
     Հաքար ու գետնին ընկար,
     Բայց դա չտևեց երկար,
     Դու վերստին բարձրացար
     Ու զարմանքից քարացար.
     Ձեռքին բռնած մեծ լոմը
     Օֆիս էր մտել Ծյոմը:
     Էկավ, ասեց. – ախպերներ,
     Նոյը Հաբեթի հերն էր,
     Բայց էտի մեզ չի քորում,
     Մեկա` արաղ ենք թորում,
     Ինչ եք նստել էս մթին,
     Հլը նայեք էս թթին,
     Բա հլը էս ծիրանը.
     Ընկել ա մեր ճիրանը,
     Էկեք էսօր չքնենք,
     Էս արաղները խմենք,
     Հետո հիշենք էս օրը,
     Խորանանք խորը- խորը:
     Ինչպես կասեր Բիսմարկը.
     «Շատ լավն էր առաջարկը» ,
     Ու մենք ուշ երեկոյան
     Գլորվեցինք Կոնդի յան:
     Ճարեցինք մի բիսետկա,
     Ասեցինք. «Էսա որ կա»:
     Պակասում էր ռեհանը,
     Բայց բացեցինք սեղանը.
     Թթու վարունգ, բողկ ու աղ
     , Հաց, կանաչի ու արաղ:
     Էդ ընթացքում մեր Ծյոմը
     Տեղավորում էր լոմը:
     Կիսեցինք քարի հացը
     Ու հետևեց կենացը.
     -Ուղեղներիս զոռ չտանք,
     Դե տղեք, բարով տեսանք:
     Առաջինն էր դժվարը,
     Իսկ մնացած հազարը
     Խմեցինք մենք ուղղակի`
     Ըստ կենացացուցակի:
     Դրսից խեղդում էր մութը,
     Ներսից վառում էր թութը:
     Խմում էինք, խոսում, խնդում,
     Երգում, պարում ու թնդում:
     Մի խոսքով` մենք այդ գիշեր
     Դատարկեցինք շատ շշեր,
     Դե հետո էլ երեքով
     Դեգերեցինք քաղաքով,
     Օրորվելով քայլեցինք,
     Ընկանք մի տեղ, քնեցինք,
     Մինչև հաջորդ առավոտ
     Զարթնեցինք Կասկադի մոտ,
     Ու տարբեր տաքսիներով
     Ցվրվեցինք տներով:
     Հիշում ես դու, իմ ախպեր.
     Քո տաքսին` կարծեմ, զապ էր:
     Քանի~ տարի է անցել,
     Դիպվածն այդ չի մոռացվել,
     Երբ հիշում ենք այդ օրը
     Ու խորանում շատ խորը,
     Հասկանում ենք վերջապես.
     Իդեալական էր կարծես:
     Բայց կա այստեղ մի այլ բան`
     Բնույթով բացասական.
     Երբ մենք պրծանք ֆուրշետից
     Ու դուրս ելանք բիսետկից,
     Թթից հարբած մեր Ծյոմը
     Այնտեղ մոռացավ լոմը…
     Ամեն ինչ հոյակապ էր.
     Հիշում ես դու, իմ ախպեր:
     Հեղինակ՝ Հովո Գևորգյան

Աղբյուրը` Armenian Talking Blog
Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
7822 | 0 | 0
Facebook