Հոդվածներ

    
     Ժամանակը թևես բռնած կը տանի.
     Եւ կուրորեն կը հետևիմ ես անոր,
     Փըճացող հեք իղձերուս տեղ մեկ քանի,
     Մեկ քանի հույս, լույս դընելով ամեն օր:
    
     Մերթ կը քալեմ գնացքով համր ու տարտամ,
     Հորձանքին հետ մերթ կը վազեմ շուտափույթ,
     Կընկըղմիմ և իսկույն նորեն կը ծփամ,
     Կը ծփամ, վերն է միշտ երկինքը կապույտ:
    
     Փախչի՞լդ ինե, իրավունքդ է, ո՛վ սերդ իմ,
     Ինչպես բոլոր երազներուս ծերունի,
     Թռչուններու խուճապ, որուն կը ժպտիմ,
     Ժպիտով մը, որ լացի շատ կը նմանի:
    
     Եվ կամքով մը հըզոր սիրուս հավասար,
     Ես անտրտունջ կերթամ ճամփես զարտուղի,
     Հիմա գոցված գիշերով թանձր ու ըստվար,
     Թանձր ու ըստվար` վաղորդյանով մը հղի: