| Ժամանակը թևես բռնած կը տանի. Եւ կուրորեն կը հետևիմ ես անոր, Փըճացող հեք իղձերուս տեղ մեկ քանի, Մեկ քանի հույս, լույս դընելով ամեն օր: Մերթ կը քալեմ գնացքով համր ու տարտամ, Հորձանքին հետ մերթ կը վազեմ շուտափույթ, Կընկըղմիմ և իսկույն նորեն կը ծփամ, Կը ծփամ, վերն է միշտ երկինքը կապույտ: Փախչի՞լդ ինե, իրավունքդ է, ո՛վ սերդ իմ, Ինչպես բոլոր երազներուս ծերունի, Թռչուններու խուճապ, որուն կը ժպտիմ, Ժպիտով մը, որ լացի շատ կը նմանի: Եվ կամքով մը հըզոր սիրուս հավասար, Ես անտրտունջ կերթամ ճամփես զարտուղի, Հիմա գոցված գիշերով թանձր ու ըստվար, Թանձր ու ըստվար` վաղորդյանով մը հղի: |