Կարելի է ասել Քենեդին ստիպողաբար մտավ քաղաքական դաշտ 1946թ.-ի քարոզարշավով, զարգացրեց իր հռետորական հմտությունները որպեսզի հաղթի ընտրությունները, շփում հաստատեց կուսակիցների հետ թեկնածությունը դնելու ժամանակ, մասնակցեց հեռուստատեսության և ռադիոյի բանավեճ-քննարկումներին:
Այս գործնական աշխատանքներից հետո առաջացավ Քենեդիի ներշնչող հռետորական ոճը: Նրա խոսքը ավելի հաստատուն էր դարձել: Դա զգացմունքների լեզուն էր` գործունեության մեջ:
Շատ առաջնորդներ են եկել և գնացել, սակայն նրանցից քչերը կարող էին համեմատվել Քենեդիի հետ որպես հռետոր: Այս ոճը բացահայտ առաջնորդության խորհրդանիշ էր Սառը պատերազմի ժամանակաշրջանում: Նույնիսկ Ռոնալդ Ռեգանի ելույթը Բեռլինի պատի մոտ այդքան էլ տպավորիչ չէր ինչպես Քենեդիինը: Ռեգանի ելույթը 3 անգամ ավելի երկար էր Քենեդիի ելույթից: Ռեգանի ելույթը հաջողված լինելով նույն ազդեցությունը չունեցավ ինչ Քենեդիինը:
Քենեդիի ձայնը և արտաքին տեսքը հաճելի էին լսարանի համար
Հանդիսատեսը սիրում էր նրան: Նրա ոճը հիանալի ձևով համապատասխանում էր հեռուստատեսային ժամանակաշրջանին: Քենեդին որպես նախագահ, նոր սերնդի խորհրդանիշ էր, մարդիկ մեծ ոգևորվածություն էին ապրում նրան տեսնելիս: Նա սփռում էր երիտասարդության և նորության շունչ/ ոգի:
