Статьи

     Ում քիթը ցից է և պռոշը՝ կախ,
     Մի կեռ ծայրով է քեզ նեղի բերում,
     Հաշմը հո գիտի, թե ինչու է կաղ,
     Գենետիկ կոդը Աստված է գրում։
     Մանուկը՝ քոփակ, տարևորը՝ կույս,
     Գեշ հայերենով մեջլիս են մտել,
     Ծմակուտներում կորչում են անհույս
     Եվ ասում են, թե չարքն է քեզ գտել։
     Ու հիմա նրա պարտքերն ես մարում
     Քո ձախորդության մեծ անապատում,
     Ով մինչև ձմեռ, դու դեպի գարուն
     Բողբոջ ծառերի հեքիաթն ես տանում։