Статьи

     Թե հապաղում ես, թախիծդ ցրեմ,
     Աշխարհավանդս է գետնահար սրահ,
     Հանգերգությունս քանի տարածեմ,
     Մութի մեջ նույնն են հատված ու սուրահ։
     Էլ դադարել եմ լուսնյակին թովել
     Արծաթ ամպերի անխառն սիրով,
     Ի թիվս եմ դասել ու թե չեմ թվել,
     Դու ցնորք էիր, ես էի գինով։
    
     Միահաղորդ են գավաթս ու գինին․․․