Статьи

     Ահա և վերջ, ժամս լրեց,
     Ամբողջացավ ողջը մեկում,
     Հին մեղքերից թակարդ լարեց
     Մթնալույսս կորած մեգում։
     Ահա և վերջ, օրս մթնեց,
     Շուռ գալով եմ տեղս թեքում,
     Միանձնուհիս իրեն մատնեց,
     Ասես և իր կյանքն եմ բեկում։
     Իմ սուտակի լա՞լն էր պայծառ,
     Սի՞րտս էր, նշեմ՝ ճաք էր տվել․․․
     Հուշերիս մեջ, առանց կայծառ,
     Մի առ մի եմ գիրս թվել։